Η βασική πρακτική της Σαηεντολογίας ονομάζεται ώντιτινγκ, από τη λατινική λέξη audire, που σημαίνει να ακούω. Το άτομο, απαντώντας ερωτήσεις που του θέτει ο ώντιτορ («κάποιος που ακούει»), ανέρχεται σε μια ανώτερη διανοητική και πνευματική κατάσταση και θεραπεύει τις ψυχοσωματικές του ασθένειες. Αυτό είναι πολύ κοινό με κάποιες από τις νεότερες σιντοϊστικές θρησκείες που προέρχονται από την Γιούι-Ίτσου Σίντο, η οποία ξεκίνησε πριν από 1.400 χρόνια στην Ιαπωνία.
Η Σαηεντολογική σκέψη ξεκίνησε με την έρευνα που έκανε ο Λ. Ρον Χάμπαρντ κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1930, περίοδος που συμπίπτει με την εποχή κατά την οποία οι νεότερες σιντοϊστικές θρησκείες έψαχναν για μια εφαρμόσιμη θρησκευτική πρακτική για τη θεραπεία του πνεύματος. Το ώντιτινγκ άρχισε στις ΗΠΑ το 1950, όταν κυκλοφόρησε το βιβλίο Διανοητική: Η Σύγχρονη Επιστήμη της Πνευματικής Υγείας. Σ’ αυτό το βιβλίο ο Λ. Ρον Χάμπαρντ περιγράφει πώς μπορεί κανείς να επιτύχει την κατάσταση που είναι γνωστή ως Κλήαρ, που σημαίνει απελευθέρωση από αυτό που αναφέρεται ως αντιδραστική διάνοια. Αυτό θα μπορούσε να συγκριθεί με την κατάσταση «Σατόρι» ή ακόμη και με την κατάσταση «Ναϊκάν» στον Βουδισμό. Σε μερικές σιντοϊστικές θρησκείες, το άτομο διαλογίζεται σχετικά με τις εμπειρίες της παιδικής ηλικίας ή των προηγούμενων ζωών του, υπό την καθοδήγηση ενός δασκάλου, με σκοπό να κάνει μια ενδοσκόπηση της κατάστασης στην οποία βρίσκεται τώρα. Το ώντιτινγκ, που επίσης μπορεί να περιγραφεί ως μια ενδοσκόπηση του παρελθόντος, είτε πρόκειται για την παιδική ηλικία είτε για τις προηγούμενες ζωές, μπορεί επίσης να κάνει το άτομο να έχει την ίδια ενδοσκόπηση και κατανόηση της τρέχουσας κατάστασης στη ζωή.
Τον τρόπο με τον οποίο δίνει κανείς ώντιτινγκ τον μαθαίνει με μελέτη στις αίθουσες μελέτης της Σαηεντολογίας που ονομάζονται ακαδημίες και αίθουσες μελέτης. Εκεί, υπό την επίβλεψη ενός επόπτη, ο μαθητής διαβάζει και κάνει πρακτική εξάσκηση στις τεχνικές του ώντιτινγκ. Το ώντιτινγκ είναι η πρακτική κατά την οποία αυτός ο εκπαιδευμένος ώντιτορ βάζει ένα άτομο που δεν είναι Κλήαρ να δώσει απάντηση σε ερωτήσεις που αφορούν το παρελθόν του. Το άτομο που λαμβάνει αυτό το ώντιτινγκ ονομάζεται «πρηκλήαρ», γιατί δεν είναι ακόμη Κλήαρ. Καθώς ο πρηκλήαρ απαντά στις ερωτήσεις που του θέτει ο ώντιτορ, νιώθει ανακούφιση από το άγχος, βελτίωση και ηρεμία του νου και γενική πνευματική ευεξία. Ο χρόνος εκπαίδευσης για να γίνει κανείς επιδέξιος ώντιτορ ποικίλλει, αλλά μπορεί να διαρκέσει από μήνες μέχρι χρόνια, ανάλογα με το επίπεδο ικανότητας και ακρίβειας το οποίο ο ώντιτορ προσπαθεί να επιτύχει.
Στη θρησκεία Οομότο, η πρακτική του «Ναϊκάν» εξακολουθεί να εφαρμόζεται και αποκαθιστά τους ανήλικους εγκληματίες, με αποτέλεσμα τον κυβερνητικό έπαινο για την πρακτική. Ιδού και κάτι άλλο που είναι συγκρίσιμο: η Σαηεντολογία έχει προγράμματα για την αποκατάσταση των νέων από τη νεανική παραβατικότητα που λειτουργούν σε πολλά μέρη του κόσμου. Φυσικά το «Ναϊκάν» και το ώντιτινγκ έχουν ομοιότητες, αλλά και διαφέρουν θεμελιωδώς. Αυτό όμως είναι ένα παράδειγμα που δείχνει ότι δύο θρησκείες προσεγγίζουν το ίδιο πρόβλημα από δύο διαφορετικές κουλτούρες και καταλήγουν σε απαντήσεις που έχουν προφανείς ομοιότητες. Με το ώντιτινγκ, το άτομο θα πει με κάθε λεπτομέρεια στον ώντιτορ τι είχε βρει που τον προβληματίζει στη ζωή από το παρελθόν του, ενώ με το «Ναϊκάν» θα κάνει ενδοσκόπηση υπό την καθοδήγηση ενός δασκάλου. Το τελικό αποτέλεσμα και των δύο είναι η βελτίωση της πνευματικής συμπεριφοράς και μια αναζωπύρωση της ηθικής συμπεριφοράς.
Στην πρακτική της Σέιχο-νο-Ιε, που ονομάζεται «Σιν-Σο-Καν», το άτομο εκπαιδεύεται να αντιμετωπίζει τον εαυτό του μέσα από το παρελθόν του. Αυτό επίσης έχει μια ομοιότητα με το ώντιτινγκ. Και στις δύο πρακτικές το άτομο πρέπει να αντιμετωπίσει το παρελθόν του.
Η Σαηεντολογία έχει μια διαβαθμισμένη πορεία προς τη φώτιση που ονομάζεται Γέφυρα προς την Πλήρη Ελευθερία. Το αποτέλεσμα του ταξιδιού σ’ αυτή τη Γέφυρα, που γίνεται με το να λαμβάνει κανείς ώντιτινγκ και με το να μαθαίνει πώς να δίνει ώντιτινγκ, δεν είναι μόνο η μεγάλη φώτιση, αλλά και η πνευματική οντότητα που μπορεί να συγκριθεί με το «Τσιν-Κον-Κι-Σιν», το μεγάλο μυστικό του Σιντοϊσμού, που σημαίνει «κατευνάζω το πνεύμα του ανθρώπου, έτσι ώστε να μπορεί να επιστρέψει σε μια παρόμοια με τον Θεό κατάσταση».
Η Σαηεντολογία έχει μια διαβαθμισμένη πορεία προς τη φώτιση που ονομάζεται Γέφυρα προς την Πλήρη Ελευθερία. Το αποτέλεσμα του ταξιδιού σ’ αυτή τη Γέφυρα, που γίνεται με το να λαμβάνει κανείς ώντιτινγκ και με το να μαθαίνει πώς να δίνει ώντιτινγκ, δεν είναι μόνο η μεγάλη φώτιση, αλλά και η πνευματική οντότητα που μπορεί να συγκριθεί με το «Τσιν-Κον-Κι-Σιν», το μεγάλο μυστικό του Σιντοϊσμού, που σημαίνει «κατευνάζω το πνεύμα του ανθρώπου, έτσι ώστε να μπορεί να επιστρέψει σε μια παρόμοια με τον Θεό κατάσταση». Αυτή είναι μια πολύ παρόμοια έννοια. Αυτό αποτέλεσε πρακτική διαφόρων σιντοϊστικών θρησκειών, στις οποίες περιλαμβάνεται και η Χάκε Σίντο που ιδρύθηκε το
Το να κάνει κανείς καλύτερα τους ανθρώπους με φυσικές πνευματικές μεθόδους θεραπείας δεν είναι για τις ιαπωνικές θρησκείες μια χαμένη πρακτική, όπως είναι για άλλες θρησκείες. Θρησκείες, όπως η Σέιχο-νο-Ιε, η Σεκάι-Κιουσέι-κίο, η Σίντο-τενκοκίο, η Ανανάι-κίο και άλλες, ενδιαφέρονται όλες τους για τις πρακτικές στην Ιαπωνία που θα έχουν ως αποτέλεσμα την κατάσταση του Τσιν-κον-Κισίν.
Σε άλλες μεγάλες θρησκείες του κόσμου, επίσης, δε στερείται περιγραφής μια τέτοια κατάσταση. Στο Ισλάμ, υπάρχει ο όρος «Ιμάμ Ζαμάμ», που σημαίνει άτομο που έχει διαφωτιστεί έτσι που να μπορεί να αντιληφθεί πλήρως και τις επτά σημασίες του Κορανιού.
Στη χριστιανική εξομολόγηση πρέπει επίσης να αντιμετωπίσει κανείς το παρελθόν του. Και πάλι αυτό είναι παρόμοιο με τη Σαηεντολογία, η οποία προσφέρει επίσης μια διαδικασία εξομολόγησης. Το άτομο πρέπει να κοιτάξει στο παρελθόν του, να το αντιμετωπίσει μαζί με ένα άλλο άτομο -τον ώντιτορ- και να εξομολογηθεί. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο και για τις δύο θρησκείες: βελτίωση του πνεύματος και αναζωπύρωση της ζωής.
Αυτό κάνει έναν πλήρη κύκλο και μας φέρνει πάλι στην προφητεία του Βούδα,
