II.I. Η Εσωτεριστικη Γνωση και η Τεχνολογια της Σαηεντολογιας
Στα θρησκευτικά συστήματα η εμπιστευτική γνώση είναι δυνατόν να έχει δύο μορφές. Η πρώτη μορφή προϋποθέτει ειδικές μεθόδους και σενάρια απόκρυψης, την κρυπτογράφηση. Υποτίθεται ότι η αποκάλυψη της κρυμμένης γνώσης, η προσέγγισή της από όλους όσοι επιθυμούν κάτι τέτοιο, μεταμορφώνει την κρυμμένη γνώση σε κοσμική, γνώση που χάνει την ιερή της δύναμη και τη δύναμη να αλλάζει ριζικά τους ανθρώπους.
Η δεύτερη μορφή της εμπιστευτικής γνώσης υιοθετεί την αρχή της διαφάνειας και της ελεύθερης διάθεσης. Ωστόσο, η μοναδική δομή της γνώσης είναι τέτοια που, αν ο μαθητής δεν έχει μάθει καλά τα προηγούμενα στάδια, δεν μπορεί να καταλάβει το επόμενο επίπεδο. Με άλλα λόγια, η εμπιστευτική γνώση προκύπτει από μια κατάσταση κατά την οποία είναι απαραίτητο πρώτα να περάσει κανείς όλα τα επίπεδα μιας λεπτομερούς αλυσίδας προσωπικών επιτευγμάτων. Κάθε βήμα περιέχει σε μικρογραφία εκδοχές όλων των άλλων. Έτσι, η εμπιστευτική γνώση καθίσταται εμπιστευτική όχι από κάποια επιθυμία κρυπτογράφησης και απόκρυψης της γνώσης, αλλά από το απλό γεγονός ότι κάποιος που διαθέτει το υψηλότερο επίπεδο γνώσης δεν μπορεί, ακόμη κι αν το επιθυμεί, να μεταβιβάσει αυτή τη γνώση σε ένα άτομο που δεν έχει ακόμη περάσει όλα τα απαραίτητα στάδια των εσωτερικών μεταμορφώσεων και των αλλαγών της συνείδησης. Το μόνο πράγμα που μπορεί να κάνει αυτός που κατέχει την υψηλότερη γνώση είναι να βάλει τον μαθητή να περάσει διά μέσου όλων των προαπαιτούμενων σταδίων.
Η εμπιστευτική γνώση της Σαηεντολογίας ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Όταν βλέπουμε τη σημείωση «εμπιστευτικό» σε κάποια στάδια της Σαηεντολογικής γνώσης σημαίνει ότι αυτό αφορά τη γνώση που μπορεί μόνο να μεταδοθεί σε ένα άτομο που έχει περάσει όλα τα προηγούμενα επίπεδα.
Στην ουσία, η Σαηεντολογία είναι ένα ανοιχτό θρησκευτικό σύστημα. Κάθε άτομο που έχει αισθανθεί την εσωτερική ανάγκη να αποδεχτεί το μονοπάτι και το πνευματικό μήνυμα της Σαηεντολογίας μπορεί να βασίζεται στο ότι θα γίνει αντικείμενο προσοχής και υποστήριξης. Και το έργο με τους αναζητητές της αλήθειας θα διενεργείται ως η απάντηση στις δικές του έρευνες για την πνευματική του ταυτότητα. Παρ’ όλα αυτά, είναι απαραίτητο να θυμάται κανείς ότι στο κέντρο της πνευματικότητας της Σαηεντολογίας βρίσκεται, πρώτον και κύριον, η προσωπική εμπειρία του ατόμου η σχετική με τη συνειδητοποίηση μιας πνευματικής ταυτότητας, ενός νέου πνευματικού άπειρου εαυτού. Επομένως, η «ιστορία», η «αφήγηση» γι’ αυτή την εμπειρία είναι δυνατή μόνο σε πολύ μικρό βαθμό, όχι γιατί κρύβουν οι πνευματικοί εκπαιδευτές αυτή την εμπειρία, αλλά γιατί η ουσία αυτής της εμπειρίας είναι τέτοια που δεν μπορεί να εκφραστεί ή να μεταβιβαστεί. Σίγουρα στη Σαηεντολογία υπάρχει ένα είδος «μαρτυρίας» σχετικά με την προσωπική πορεία του ατόμου και τη μεταμόρφωση την οποία βιώνει όταν φτάνει, για παράδειγμα, σ’ ένα υψηλότερο επίπεδο επίγνωσης του αιώνιου εαυτού του. Παρ’ όλα αυτά, πρόκειται ακριβώς γι’ αυτό που λέει ότι είναι: μια «μαρτυρία» (ένα πολύ σημαντικό και απαραίτητο είδος), και όχι η ιερή γνώση. Όταν διαβάζετε και ακούτε αυτές τις μαρτυρίες, αντιλαμβάνεστε με ιδιαίτερη σαφήνεια ότι ο μάρτυρας προσπαθεί πραγματικά πολύ σκληρά να περιγράψει την εμπειρία του, να μοιραστεί τη γνώση του, αλλά δεν είναι σε θέση να το κάνει.
Εξού και η απαίτηση για σχολαστική διατήρηση και επακριβή αναπαραγωγή της τεχνολογίας της Σαηεντολογίας και η συνεχής απαίτηση να μην πηγαίνει κανείς στο επόμενο στάδιο μάθησης έως ότου μάθει καλά το προηγούμενο υλικό μέχρι και την τελευταία του λεπτομέρεια. Γι’ αυτό, δίνεται μεγάλη προσοχή στη διαδικασία της αποσαφήνισης του νοήματος των λέξεων. Αυτό το επίπεδο της προσοχής στις διαδικασίες της αποσαφήνισης της έννοιας των λέξεων συνδέει επίσης τη Σαηεντολογία με τις μεγάλες θρησκευτικές παραδόσεις και επιτρέπει στη Σαηεντολογική γνώση να θεωρείται ιερή γνώση.
Μπορεί να θεωρηθεί ότι η διαδικασία της αποσαφήνισης του νοήματος των λέξεων και η απόκτηση της ιερής γνώσης είναι μέρος του πρωταρχικού στόχου της Σαηεντολογίας: να ξεκαθαρίσει, να κάνει αποδεκτή και κατανοητή την αληθινή πνευματική φύση του απείρου εαυτού.
ΙΙ.ΙΙ. Διαδικασιες για τη Μυηση στη Γνωση ως Τεχνολογια για την Επιτευξη των Υψηλοτερων Επιπεδων Συνειδησης. Επιπεδα Αυτοπροσδιορισμου: Απο τον Κληαρ μεχρι το Υψηλοτερο Επιπεδο Πνευματικης Υπαρξης
Η απαίτηση για συνεχή καθαρότητα της συνειδητοποίησης των πραγμάτων και του εαυτού (το να απαλλάσσεται κανείς από την καθημερινή ρουτίνα που μοιάζει με όνειρο), και για συνεχή ορθολογισμό, ο οποίος είναι οργανωμένος με τέτοιον τρόπο ώστε χωρίς την ολοκλήρωση και την απόκτηση μιας ξεκάθαρης κατανόησης των χαμηλότερων επιπέδων να μην μπορεί κανείς να πάει στα υψηλότερα στάδια επίγνωσης του αληθινού εαυτού, έχει ως αποτέλεσμα, πρώτον, την ιεραρχική δομή της γνώσης και, δεύτερον, την ύπαρξη διαδικασιών μύησης στη γνώση. Στην κουλτούρα της θρησκευτικής εκπαίδευσης όπου αναμένεται από τον μαθητή κάποια αλλαγή της συνειδητοποίησης των πραγμάτων και του εαυτού, αλλά όπου η μετάδοση αυτής της νέας συνειδητοποίησης του εαυτού είναι αδύνατη, η διαδικασία της μύησης καθίσταται απολύτως απαραίτητη στην κουλτούρα της θρησκευτικής εκπαίδευσης. Από αυτό πηγάζει και ένα άλλο σημαντικό χαρακτηριστικό της Σαηεντολογίας ως ιερής κουλτούρας: τα κείμενα του Χάμπαρντ −οι Σαηεντολογικές γραφές της εκκλησίας− είναι το μέσο για τη μεταμόρφωση της συνειδητοποίησης του μαθητή για τα πράγματα και για τον εαυτό του. Είναι αυτή η συγκεκριμένη πλευρά που χαρακτηρίζει την αξιωματική υφή των κειμένων του Χάμπαρντ. Πρόκειται για τυπικά σύντομα κείμενα, τα οποία προορίζονται για πολύ στοχασμό, κατά τη διάρκεια του οποίου συμβαίνει μια αλλαγή στην κατανόηση του μαθητή η οποία αφορά τον εσώτερο εαυτό του − δηλαδή, μέσα από επαναλαμβανόμενες προσπάθειες φτάνει να κατανοήσει τις γραφές (τα κείμενα του Λ. Ρον Χάμπαρντ) ώστε να αποκτήσει βαθύτερη κατανόηση του εαυτού, του αληθινού του εαυτού. Η Σαηεντολογία προσφέρει την ευκαιρία για εφαρμογή του διαλογισμού κατά ομάδες, κατά δυάδες και ατομικά (σόλο). Αυτού του είδους η πρακτική επίσης συσχετίζει τη Σαηεντολογία με άλλες θρησκείες και, πιο συγκεκριμένα, με δομές που τις χαρακτηρίζει η τάξη, όπου η εμπειρία του διαλογισμού πάνω σε ιερά κείμενα δεν είναι μια εμπειρία του να λαμβάνει κανείς νέες πληροφορίες, αλλά μια εμπειρία αλλαγής του εαυτού (όσον αφορά τον ενορίτη) ή μια εμπειρία εξαγνισμού του εαυτού του (όσον αφορά τον εκπαιδευτή), η οποία θα πρέπει να αποκαταστήσει την καθαρότητα της συνειδητοποίησης των πραγμάτων και του εαυτού μετά από σκληρή δουλειά.
Έτσι, όταν λέμε ότι η γνώση και η συνειδητοποίηση του εαυτού δεν μπορούν να μεταδοθούν, μιλάμε για την ανάγκη μιας διαδικασίας που βοηθά τον μαθητή να φτάσει σ’ αυτή τη γνώση (της ανακάλυψης του εαυτού).
Έτσι, όταν λέμε ότι η γνώση και η συνειδητοποίηση του εαυτού δεν μπορούν να μεταδοθούν, μιλάμε για την ανάγκη μιας διαδικασίας που βοηθά τον μαθητή να φτάσει σ’ αυτή τη γνώση (της ανακάλυψης του εαυτού). Αυτό σημαίνει ότι είναι αναγκαίο ένα επίσημο σύστημα μετάβασης από το ένα επίπεδο ιερής γνώσης σε ένα άλλο.
Με τη βοήθεια του δασκάλου (ή μεμονωμένα σε κάποια στάδια), ο μαθητής περνά όλα τα στάδια από τον πρη-Κλήαρ (ένα άτομο που, μέσω του πρόσεσινγκ της Σαηεντολογίας ή της πνευματικής συμβούλευσης, ανακαλύπτει περισσότερα για τον εαυτό του και τη ζωή) μέχρι το υψηλότερο επίπεδο, τον Λειτουργικό Θήταν.
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω χαρακτηριστικά της εσωτεριστικής γνώσης που ενυπάρχουν στη Σαηεντολογία (συγκεκριμένα, την ιεραρχία, την αυστηρότητα και την αδυναμία παράλειψης ενός σταδίου), η Σαηεντολογία έχει αναπτύξει ένα μάλλον εντυπωσιακό σύστημα ενός πνευματικού μονοπατιού, το οποίο αποτελεί επίσης δείκτη ενός σταθερού και πολλά υποσχόμενου πνευματικού πολιτισμού.
II.ΙΙΙ. «Η Γεφυρα προς την Πληρη Ελευθερια» ως Κεντρο και Βαση του Θεολογικου Συτηματος της Σαηεντολογιας
Ένα θρησκευτικό κίνημα, ακόμη κι όταν φτάνει στο στάδιο της οργανωμένης εκκλησίας, δε διαθέτει πάντοτε ένα εκτεταμένο σύστημα θρησκευτικού δόγματος. Η ύπαρξη ενός συστήματος δόγματος είναι ένας δείκτης για την ωριμότητα ενός θρησκευτικού κινήματος και, κατά συνέπεια, λαμβάνει μορφή μέσα σε ένα αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Παρ’ όλα αυτά, η Σαηεντολογία, όπως είχε ήδη παρατηρηθεί στην ιστορία των θρησκευτικών κινημάτων, πολύ γρήγορα διατύπωσε ένα πιστεύω και δημιούργησε ένα σύστημα πνευματικής εκπαίδευσης. Ο λόγος γι’ αυτό το γρήγορο επίτευγμα πνευματικής και οργανωτικής ωριμότητας έγκειται στο καλά ανεπτυγμένο, τυποποιημένο και λεπτομερές σύστημα των επιπέδων της πνευματικής μεταμόρφωσης και πνευματικής ταυτότητας. Αυτό το σύστημα μπορεί να συγκριθεί αμυδρά με συστήματα πνευματικής διαφώτισης και αποκάθαρσης, που ήταν το κεντρικό θέμα πολλών ταγμάτων τα οποία εξάγνισαν και έσωσαν ορισμένες παραδοσιακές εκκλησίες.
Τα θεολογικά συστήματα μπορούν να χωριστούν σε δύο είδη: το καταφατικό και το αποφατικό.
Το καταφατικό σύστημα είναι ένα σύστημα που θεωρεί ότι υπάρχει η δυνατότητα (ή η ικανότητα) να εκφραστούν με λόγια οι υψηλότερες θρησκευτικές εμπειρίες. Το αποφατικό σύστημα θεωρεί ότι για την υψηλότερη γνώση και τις υψηλότερες αξίες δεν υπάρχουν λόγια για να τις περιγράψουν. Επομένως, το καταφατικό σύστημα δημιουργεί λεπτομερείς και εκτεταμένες περιγραφές ενός θεϊκού όντος και μιας θεϊκής δομής του ορατού και του αόρατου κόσμου. Το αποφατικό σύστημα δεν παρέχει καμία περιγραφή του Υπέρτατου Όντος, γιατί είναι αυτό αδύνατον από την άποψη αυτού του συστήματος. Ωστόσο, η αποφατική θεολογία μάς δίνει ένα σύστημα που ανεβάζει το άτομο στην υψηλότερη γνώση, η οποία επιτυγχάνεται με την εκπλήρωση των τυπικών οδηγιών από τον δάσκαλο.
Σίγουρα, η Σαηεντολογία περιλαμβάνει και τα δύο είδη των θεολογικών συστημάτων, αλλά κυριαρχεί η αποφατική θεολογία. Επομένως, η Σαηεντολογία χαρακτηρίζεται όχι τόσο από την περιγραφή των νέων καταστάσεων του εαυτού όσο από την περιγραφή της στρατηγικής που ακολουθείται για την επίτευξη υψηλότερων καταστάσεων.
Η Γέφυρα προς την Πλήρη Ελευθερία είναι ένας συμβολισμός του μονοπατιού για την πνευματική μεταμόρφωση. Αυτό το μονοπάτι υπάρχει στις περισσότερες θρησκευτικές κουλτούρες και στα περισσότερα θεολογικά συστήματα. Παρ’ όλα αυτά, πρόκειται κυρίως για τάγματα που έβαλαν στο κέντρο του θεολογικού συστήματος το μονοπάτι της πνευματικής αποκάθαρσης που θεωρείται ως τυπική σειρά καταστάσεων συνειδητοποίησης του εαυτού οι οποίες οργανώθηκαν ιεραρχικά.
Για την ακρίβεια, αυτό το ιεραρχικό σύστημα, η Γέφυρα προς την Πλήρη Ελευθερία, είναι το μήνυμα με το οποίο η Εκκλησία της Σαηεντολογίας απευθύνεται στον κόσμο και στους οπαδούς της.
Μέσα σ’ αυτό το μήνυμα υπάρχουν θεμελιώδη θέματα που αποτελούν τη δομή της Γέφυρας. Όλες οι κύριες θεολογικές έννοιες (σχετικά με το Απόλυτο, με την κατάσταση του ανθρώπου, με την έννοια της σωτηρίας), η αποστολή του κλήρου και η οργανωτική δομή της Εκκλησίας της Σαηεντολογίας προκύπτουν από τη δομή της Γέφυρας, η οποία θεωρείται ότι είναι ένα μονοπάτι της προσωπικής μεταμόρφωσης και προσωπικής κατανόησης του ρόλου του ατόμου μέσα στο σύμπαν.
