Η Διακήρυξη για τη Θρησκεία, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Κοινωνία από την Εκκλησία της Σαηεντολογίας Διεθνώς, που εκδόθηκε για τα Εγκαίνια του νέου Γραφείου των Βρυξελλών, αποτελεί μια δημόσια διακήρυξη των αρχών που καθοδηγούν τα προγράμματά μας για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το έγγραφο καθορίζει την επίσημη θέση της Εκκλησίας σε πολλά από τα σημαντικά ζητήματα του σήμερα: τον ρόλο της θρησκείας στην κοινωνία, την ελευθερία της πίστης, την ελευθερία της έκφρασης, τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, τις σχέσεις εκκλησίας και πολιτείας, την ελευθερία της πληροφόρησης, τις κοινωνίες που αποτελούνται από πολλούς πολιτισμούς, τους γονείς και τα δικαιώματα των παιδιών και πολλά άλλα.
Προοίμιο
Η θρησκεία σήμερα αποτελεί αντικείμενο εκτεταμένης συζήτησης και κρίσιμης θεώρησης. Ωστόσο, η εκπολιτιστική της επιρροή σε καμία περίπτωση δεν ήταν ποτέ πιο σημαντική. Ο ιδρυτής της θρησκείας της Σαηεντολογίας, Λ. Ρον Χάμπαρντ, υποστήριζε ότι η θρησκεία είναι η πρώτη συναίσθηση κοινότητας. «Όταν η θρησκεία δεν ασκεί ή έχει πάψει να ασκεί επιρροή σε μια κοινωνία, όλο το βάρος για την τήρηση των δημοσίων ηθών και την καταπολέμηση του εγκλήματος και της μισαλλοδοξίας πέφτει στους ώμους της πολιτείας», έγραψε. «Μετά αναγκάζεται να καταφύγει στην τιμωρία και στην αστυνόμευση. Ωστόσο, αυτό οδηγεί στην αποτυχία επειδή τα ήθη, η ακεραιότητα και ο αυτοσεβασμός, που δεν ενυπάρχουν ήδη στο άτομο, δεν μπορούν να του επιβληθούν με επιτυχία. Μόνο με πνευματική επίγνωση και εμφύσηση της πνευματικής αξίας αυτών των γνωρισμάτων μπορούν αυτά να επέλθουν. Πρέπει να υπάρχει περισσότερη λογική και μεγαλύτερο συναισθηματικό κίνητρο από απειλή σωματικής τιμωρίας, για να έχει κανείς χρηστά ήθη, κ.λπ.».
Ο Θωμάς Ακινάτης πίστευε ότι ιερό δόγμα είναι μια επιστήμη που προκύπτει από αρχές που έγιναν γνωστές από τα φώτα μιας ανώτερης επιστήμης, της επιστήμης του Θεού, και ότι καθώς τόσο η πίστη όσο και η λογική οδηγούν στην ανακάλυψη της αλήθειας, είναι αδύνατη μια σύγκρουση μεταξύ τους, δεδομένου ότι και οι δύο προέρχονται από τον Θεό. Έτσι, αντί να εναντιώνονται, η θρησκεία και η επιστήμη θα πρέπει να συμπληρώνουν η μια την άλλη, με τη θρησκεία να παρέχει την καθοδήγηση για να αξιοποιηθούν οι τεράστιες επιστημονικές ανακαλύψεις της εποχής μας, έτσι ώστε να εξυπηρετούν την ειρήνη, την ανεκτικότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα προς όφελος όλων.
Ζούμε σε έναν κόσμο στον οποίο οι πάμπολλες λύσεις που εξελίχθηκαν για τα πιεστικά προβλήματα του κόσμου αγνοούν την πνευματική φύση της ανθρωπότητας. Η εξύψωση του ψυχίατρου πάνω από τον κληρικό δεν έχει κάνει τίποτα για να επιλύσει αυτά τα προβλήματα. Αντιθέτως, η έκρηξη της μισαλλοδοξίας, η μάστιγα των ναρκωτικών, τα αυξανόμενα δεινά του αναλφαβητισμού, του εγκλήματος και της ανηθικότητας και η ραγδαία αύξηση στα ποσοστά τρομοκρατίας και διεθνών συγκρούσεων, δείχνουν τη ματαιότητα της επίλυσης αυτών των προβλημάτων μέσα από καθαρά επιστημονικές λύσεις.
Η θρησκεία και η πίστη παίζουν έναν κρίσιμο ρόλο στην κοινωνία, όχι μόνο για το ίδιο το άτομο, αλλά και για την κοινωνία ως σύνολο. Η Εκκλησία της Σαηεντολογίας υποστηρίζει ότι η επαναβεβαίωση της υπεροχής του ανθρώπινου πνεύματος θα επιφέρει ανάκαμψη στον πολιτισμό μας. Με αυτή τη βάση κατά νου, πιστεύουμε ότι η πιστή τήρηση των ακόλουθων κανόνων θα διαμορφώσουν τα θεμέλια για την πρόοδο της θρησκευτικής ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο, και για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ατομικά Δικαιώματα
1. Κάθε άτομο, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, φύλου ή εθνικότητας, είναι ένα πνευματικό ον, άξιο σεβασμού και αξιοπρέπειας.
2. Κάθε άτομο έχει την ευθύνη, προς όφελος του κοινού καλού, να ενεργεί για τη βελτίωση της οικογένειάς του, της κοινότητάς του και όλης της κοινωνίας. Όπως έγραψε ο Λ. Ρον Χάμπαρντ: «Ένα ον είναι πολύτιμο στον βαθμό που μπορεί να εξυπηρετεί τους άλλους».
3. Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα να καθορίσει τις δικές του πεποιθήσεις και πιστεύω. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία να επιλέξει να αλλάξει θρησκεία ή τις πεποιθήσεις του. Κανένα κράτος ή θρησκευτική ομάδα δεν έχει το δικαίωμα να ελέγχει, είτε άμεσα είτε έμμεσα, τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του ατόμου· ούτε μπορούν να εμποδίσουν την ελευθερία του ατόμου να συνδέεται με θρησκευτικές ομάδες ή να φεύγει από αυτές.
4. Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα να συνδέεται με άλλους, να οργανώνει μαζί τους για θρησκευτικούς σκοπούς και να εκφράζει, να ασκεί και να διαδίδει δημοσίως τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Η ελευθερία της θρησκείας ή των πεποιθήσεων πρέπει να περιλαμβάνει το δικαίωμα να κατέχει κανείς τις γραφές και τα κείμενα της θρησκείας που έχει επιλέξει, να διεξάγει θρησκευτικές υπηρεσίες κατ’ ιδίαν και δημοσίως, και να ανατρέφει τα παιδιά του κατά τη θρησκευτική παράδοση της θρησκείας του, χωρίς να παρεμβαίνει στο δικό τους δικαίωμα ελευθερίας της θρησκείας ή των πεποιθήσεών τους και την άσκηση αυτού του δικαιώματος όταν φτάνουν στην ωριμότητα.
Ευθύνη Προστασίας και προώθησης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
5. Τα Κράτη πρέπει να προστατεύουν αποτελεσματικά το δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας για όλους τους πολίτες, ομάδες πολιτών, γονείς και εφήβους της κοινότητας, και να εξασφαλίζουν ότι οι πολιτικές τους προς τις θρησκευτικές μειονότητες συμμορφώνονται με τις θεμελιώδεις αρχές ισότητας και κατάργησης διακρίσεων τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Τα Κράτη δεν μπορούν να διεκδικούν για τον εαυτό τους την αρμοδιότητα για τη συνείδηση του ατόμου προωθώντας, επιβάλλοντας ή λογοκρίνοντας μια συγκεκριμένη πίστη ή πεποιθήσεις ή κάνοντας διακρίσεις βάσει της θρησκείας ή των πεποιθήσεων. Τα Κράτη πρέπει να ενθαρρύνουν ένα κλίμα ανεκτικότητας προς τις θρησκείες μειονότητας. Αν προκύψουν διαφορές μεταξύ ενός κράτους και μιας θρησκείας, το κράτος θα πρέπει να εμπλακεί σε διάλογο καλής πίστης με τη θρησκεία, χρησιμοποιώντας εθνικά και διεθνή προληπτικά μέτρα για την αποφυγή συγκρούσεων, προς επίλυση τέτοιου είδους διαφορών.
6. Οποιοιδήποτε περιορισμοί στην ελευθερία εκδήλωσης της θρησκείας ή των πεποιθήσεων είναι δυνατόν να επιτραπούν μόνο εάν α) υπαγορεύονται από τον νόμο, β) είναι απαραίτητοι για την προστασία της δημόσιας ασφάλειας, της τάξης, της υγείας ή της ηθικής, και γ) χρησιμοποιούν τα λιγότερο περιοριστικά μέτρα που είναι απαραίτητα για να εξασφαλιστεί ότι εφαρμόζονται με τρόπο που δεν παραβλάπτει τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Τα Κράτη πρέπει να μην κάνουν κατάχρηση της επιβολής του νόμου ή της κανονιστικής εξουσίας για να δικαιολογήσουν τις ενέργειες που άμεσα ή έμμεσα παραβιάζουν θρησκευτικές πεποιθήσεις ή πρακτικές. Κάθε απόπειρα με το πρόσχημα της επιβολής του νόμου να ασκηθεί δίωξη ατόμων ή ομάδων που ασκούν τη θρησκεία τους συνιστά αιρετική δίκη που παραβιάζει τις θεμελιώδεις ελευθερίες.
7. Ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, ο σεξισμός, οι εθνικές και ιδεολογικές ανισότητες, και όλες οι μορφές θρησκευτικών διακρίσεων αντιπροσωπεύουν μια μάστιγα στην κοινωνία και θα πρέπει να καταδικάζονται.
8. Όπως περιγράφεται στη Διακήρυξη Αρχών για την Ανεκτικότητα που εκδόθηκε από την UNESCO, την Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών για την Εκπαίδευση, την Επιστήμη και τον Πολιτισμό, τα μέσα ενημέρωσης έχουν την υποχρέωση να απέχουν από τη διάδοση πληροφοριών που δυσφημούν μειονότητες, συμπεριλαμβανομένων των μειονοτικών θρησκευτικών πρακτικών και πεποιθήσεων. Η ανοχή σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον πλουραλισμό απαιτώντας τον σεβασμό, την αποδοχή και την εκτίμηση της πλούσιας ποικιλομορφίας των θρησκειών, φυλών, εθνικοτήτων και πολιτισμών του κόσμου μας. Δεν είναι μόνο ένα ηθικό καθήκον, αλλά και μια νομική απαίτηση. Τα Κράτη οφείλουν να παραμείνουν αυστηρά ουδέτερα σε σχέση με θρησκευτικά θέματα. Δημόσιες εκστρατείες ενημέρωσης και εκπαίδευσης σχετικά με μειονοτικές ομάδες οφείλουν να μην είναι μεροληπτικές ή δυσφημιστικές ούτε να αμαυρώνονται από ιδεολογικές ή μεροληπτικές διδασκαλίες. Παρομοίως, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης πρέπει να διαδραματίζουν εποικοδομητικό ρόλο και να αποφεύγουν την ενθάρρυνση της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, του σεξισμού, του αντισημιτισμού, του αποκλεισμού, της περιθωριοποίησης, της δυσφήμισης και των διακρίσεων κατά των θρησκευτικών και άλλων μειονοτήτων.
9. Τα Κράτη πρέπει να εκτιμούν και να προωθούν τον πλουραλισμό και την ποικιλομορφία, επειδή χωρίς αυτά η δικαιοσύνη είναι αδύνατη. Τα άτομα θα πρέπει να τυγχάνουν ίσης μεταχείρισης ανεξάρτητα από το χρώμα, τη φυλή, τη θρησκεία, το φύλο, την εθνικότητα ή άλλα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
10. Σοβαρά περιστατικά μισαλλοδοξίας και διακρίσεων εμφανίζονται σε πολλά μέρη του κόσμου εις βάρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών. Κράτη και οργανισμοί στον ιδιωτικό τομέα, θα πρέπει να εφαρμόζουν την Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών του 1981 για την Εξάλειψη όλων των Μορφών Μισαλλοδοξίας και Διακρίσεων λόγω Θρησκείας ή Πεποιθήσεων, το Διεθνές Σύμφωνο για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το Γενικό Σχόλιο της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για το Άρθρο 18, το οποίο δίνει τον ορισμό της Θρησκείας ή των Πεποιθήσεων και απαγορεύει τις διακρίσεις ενάντια σε νέες και μειονοτικές θρησκείες, και όλα τα άλλα διεθνή και τοπικά όργανα ανθρωπίνων δικαιωμάτων για την προώθηση ενός πολιτισμού ανεκτικότητας και την προστασία του δικαιώματος της ελευθερίας της θρησκείας και της πίστης για όλους.
Δικαιώματα του Παιδιού
11. Τα δικαιώματα του κάθε παιδιού πρέπει να διασφαλίζονται και να προστατεύονται χωρίς διακρίσεις οποιουδήποτε είδους, ανεξάρτητα από τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τη θρησκεία, τις πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, την εθνική, εθνοτική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία, την αναπηρία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση του παιδιού ή των γονέων του ή των νομικών του κηδεμόνων.
12. Τα εκπαιδευτικά ιδρύματα πρέπει ενεργά και με ειλικρίνεια να καλλιεργούν μια νοοτροπία ανοχής μειονοτήτων και ιδεολογικής ανοχής στα σχολεία. Θα πρέπει να εξασφαλίζουν ότι θρησκευτικές, φυλετικές και εθνικές μειονότητες απεικονίζονται με ένα ευνοϊκό πνεύμα στην εκπαιδευτική βιβλιογραφία μέσω της δημιουργίας υλικών και μαθημάτων που εξυμνούν τον πλουραλισμό και την ποικιλομορφία.
Σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους
13. Η εκκλησία και το κράτος θα πρέπει να είναι ξεχωριστά. Ωστόσο, χωρίς την επιβολή κάποιου συστήματος πεποιθήσεων, τα θρησκευτικά ιδρύματα και το κράτος θα πρέπει να εργάζονται από κοινού για την επίλυση των καίριων προβλημάτων της κοινωνίας. Οι θρησκευτικοί οργανισμοί έχουν το δικαίωμα και την ευθύνη να συμμετάσχουν σε καλά έργα που ωφελούν και βελτιώνουν την κοινωνία.
Σε αυτή την εποχή των διηπειρωτικών ταξιδιών και ακαριαίων διεθνών επικοινωνιών, οι πολυπολιτισμικές κοινωνίες είναι το πεπρωμένο μας. Οι διάφορες θρησκευτικές, φυλετικές και εθνοτικές ομάδες πρέπει να μάθουν να σέβονται ο ένας τον άλλο και να ζουν με ειρήνη και φιλία. Όπου εμφανίζεται διχασμός ανάμεσα σε διαφορετικά τμήματα της κοινότητας, οι θρησκευτικοί οργανισμοί θα πρέπει να ενωθούν για να βοηθήσουν στη γεφύρωση των εμποδίων και την επίλυση της διένεξης.
Ελευθερία της Εκφρασης και Ανοικτή Κυβέρνηση
15. Η ελευθερία της γνώμης και της έκφρασης βρίσκονται στην καρδιά της δημοκρατίας. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει απόψεις χωρίς παρέμβαση και να έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης, το οποίο περιλαμβάνει και την ελευθερία της αναζήτησης, της λήψης και της μετάδοσης πληροφοριών και ιδεών όλων των ειδών, ανεξαρτήτως συνόρων, είτε προφορικά είτε με οποιοδήποτε μέσο της επιλογής του. Κανείς δεν μπορεί να υποβληθεί σε οποιουδήποτε είδους περιορισμό, μειονεκτική θέση ή επιβολή κυρώσεων λόγω της έκφρασης, των απόψεων ή πεποιθήσεών του.
16. Τα κράτη θα πρέπει να τηρούν τις Αρχές του Γιοχάνεσμπουργκ σχετικά με την εθνική ασφάλεια, την Ελευθερία της Έκφρασης και την Πρόσβαση σε Πληροφορίες. Τα δημόσια ιδρύματα θα πρέπει να είναι εύκολα προσβάσιμα στους πολίτες. Η ανοικτή διακυβέρνηση είναι μια θεραπευτική προσέγγιση για την υπερβολική μυστικότητα κι ένα προπύργιο κατά της διαφθοράς. Οι θεωρήσεις της εθνικής ασφάλειας δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως δικαιολογία για να αρνηθούμε στους πολίτες τη δυνατότητα πρόσβασης και λεπτομερούς εξέτασης των ενεργειών της κυβέρνησής τους.
17. Το κράτος του δικαίου, της αμεροληψίας και της δικαιοσύνης υπονομεύονται από τις ψευδείς πληροφορίες και την προπαγάνδα του μίσους σχετικά με μειονοτικές ομάδες και τα μέλη τους. Τα κράτη θα πρέπει να επιδιώκουν να διατηρήσουν μόνο ακριβείς, ουδέτερες και απαραίτητες πληροφορίες σχετικά με άτομα και οργανισμούς. Κάθε άτομο πρέπει να έχει εύλογη πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικά με το ίδιο, οι οποίες διατηρούνται από τις κυβερνήσεις. Όταν οι εν λόγω πληροφορίες βρεθούν ότι είναι ψευδείς, κάθε άτομο θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να διασφαλίσει ότι έχουν διορθωθεί.
Ελευθερία από την Απάνθρωπη Μεταχείριση
18. Κανένα άτομο δεν θα πρέπει να θανατώνεται. Τα κράτη θα πρέπει να καταργήσουν τη θανατική ποινή. Ένα αθώο άτομο που εκτελείται άδικα είναι κάτι το απαράδεκτο.
19. Κανένα άτομο δεν θα πρέπει ποτέ να εξαναγκαστεί να υποβληθεί σε θεραπεία με ηλεκτροσόκ, ψυχοχειρουργική ή να κάνει χρήση φαρμάκων που αλλοιώνουν τον νου, μέσω εξαναγκαστικής έκδοσης συνταγών γι’ αυτά. Τα κράτη θα πρέπει να καταστήσουν αυτές τις καταχρήσεις παράνοµες.
Δημοκρατία και Ειρήνη
20. Ολοκληρωτικά καθεστώτα είναι απαράδεκτα καθώς αρνούνται συστηματικά τα ανθρώπινα δικαιώματα και επιδιώκουν να καταπιέσουν τις θεμελιώδεις ελευθερίες. Διακρατικοί οργανισμοί, δημοκρατικά κράτη, θρησκευτικές οργανώσεις και οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα πρέπει να συνεργάζονται με άτομα και οργανισμούς σε αυτές τις χώρες για να εκστρατεύσουν την ειρηνική αποκατάσταση των δημοκρατικών αρχών και αξιών σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.
21. Ο πόλεμος δεν είναι λύση. Στην πυρηνική εποχή, δεν μπορούμε απλούστατα να ανεχτούμε τις ένοπλες συγκρούσεις για την επίλυση των εθνικών ή διεθνών διαφορών. Η επίλυση συγκρούσεων μέσω δεόντως συγκροτημένων και αναγνωρισμένων ιδρυμάτων, μέσω της διπλωματίας και του διαλόγου αντιπροσωπεύουν πολύ ανώτερα μέσα επίλυσης διαφορών απ’ ό,τι ο πόλεμος, και θα πρέπει να είναι τα πρωταρχικά εργαλεία που χρησιμοποιούνται από τα Ηνωμένα Έθνη και τη διεθνή κοινότητα ώστε να αποφευχθούν οι ένοπλες συγκρούσεις. Οι θρησκείες πρέπει να συνεργάζονται αρμονικά για την προώθηση του διαλόγου, της ειρήνης και της ανοχής, δημιουργώντας έτσι ένα περιβάλλον εμπιστοσύνης και κατανόησης που είναι ικανό να επιλύει διαφορές, οι οποίες από ιστορικής άποψης ενίσχυσαν τον πόλεμο και το μίσος.
22. Η δημοκρατία είναι η καλύτερη μορφή διακυβέρνησης που έχει επινοηθεί. Θέτει την τυραννία εκτός νόμου και θέτει την κυβέρνηση στην υπηρεσία της ομάδας κι όχι την ομάδα στην υπηρεσία της κυβέρνησης. Οι πολίτες πρέπει να ενθαρρύνονται να συμμετέχουν σε αστικά ζητήματα και να λαμβάνουν μέρος στη διαδικασία της διακυβέρνησης μέσω της ψήφου τους και της υποβολής αναφορών στην κυβέρνησή τους για μεταρρυθμίσεις και για την επανόρθωση αδικιών. Η αληθινή ποιότητα μιας δημοκρατίας εκδηλώνεται με το πώς μια κυβέρνηση παρέχει πλήρη και ίσα δικαιώματα στις μειονότητες.
Διακηρύσσεται και εκδίδεται σήμερα,
στις 17 Σεπτεμβρίου 2003, για τον εορτασμό των εγκαινίων του Ευρωπαϊκού Γραφείου της Εκκλησίας της Σαηεντολογίας Διεθνώς για Δημόσιες Υποθέσεις και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, στην οδό rue de la Loi, 91, στις Βρυξέλλες.