Από τις απαρχές της, η Εκκλησία της Σαηεντολογίας έχει αναγνωρίσει ότι η θρησκευτική ελευθερία είναι ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα. Σε έναν κόσμο όπου οι συγκρούσεις συχνά μπορούν να αποδοθούν στην έλλειψη της ανοχής για τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και πρακτικές των άλλων, η Εκκλησία, για περισσότερα από πενήντα χρόνια, έχει ως κύριο μέλημά της τη διαφύλαξη της θρησκευτικής ελευθερίας.
Ένα συστατικό ζωτικής σημασίας για τη διαφύλαξη αυτού του θεμελιώδους ανθρώπινου δικαιώματος είναι η κατανόηση του δικαιώματος της ελευθερίας της θρησκείας ή των πεποιθήσεων καθώς και της σημασίας του υπό τις οικουμενικές αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, έχει σχεδιαστεί ένα καινούργιο βιβλιαράκι της Εκκλησίας της Σαηεντολογίας με τίτλο «Τι Είναι Ελευθερία της Θρησκείας;», με σκοπό να ενημερώσει το κοινό σχετικά με τη λεπτομερή και πολύπλοκη φύση του δικαιώματος της ελευθερίας της θρησκείας για πιστούς και για θρησκευτικούς οργανισμούς κάθε θρησκείας.
Από τη δίωξη των θρησκευτικών μειονοτήτων μέχρι θέματα που περιστρέφονται γύρω από τη θρησκευτική λατρεία, πεποιθήσεις, τελετουργίες, έκφραση, το συνασπίζεσθαι, ένδυση, σύμβολα, εκπαίδευση, καταχώριση και (παράνομες) διακρίσεις στον χώρο εργασίας, τα ζητήματα θρησκευτικής ελευθερίας έχουν κερδίσει μια εξέχουσα θέση στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων παγκοσμίως. Όμως, πολλοί δεν καταλαβαίνουν ποια δικαιώματα εμπίπτουν στο πλαίσιο της ελευθερίας της θρησκείας ή των πεποιθήσεων ή τι πραγματικά σημαίνει ο όρος αυτός.
ΔΙΕΘΝΗ ΠΡΟΤΥΠΑ ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΒΑΣΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
Τα ακριβή πρότυπα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σχετικά με την ελευθερία της θρησκείας περιγράφονται σε διεθνείς συνθήκες περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, του Διεθνούς Συμφώνου για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, της Διακήρυξης του ΟΗΕ για την Εξάλειψη Όλων των Μορφών της Μισαλλοδοξίας και των Διακρίσεων Λόγω Θρησκείας ή Πεποιθήσεων, της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι, του Εγγράφου της Βιέννης, των Κατευθυντήριων Γραμμών του ΟΑΣΕ για τη Νομική Προσωπικότητα των Θρησκευτικών Κοινοτήτων και τη Νομοθεσία που Σχετίζεται με τη Θρησκεία, και των Κατευθυντήριων Γραμμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Προώθηση και την Προστασία της Θρησκευτικής Ελευθερίας.
Διαβάστε το έγγραφοΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΣΑΗΕΝΤΟΛΟΓΙΑΣ
ΚΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ
Η ελευθερία της θρησκείας είναι ρητά διατυπωμένη και σιωπηρά επικυρωμένη σε όλες τις Γραφές της Σαηεντολογίας. Όχι μόνο όλοι οι λειτουργοί της Εκκλησίας της Σαηεντολογίας υποχρεούνται ως μέρος της εκκλησιαστικής τους εκπαίδευσης να εξοικειωθούν με τις μεγάλες θρησκείες, αλλά το Πιστεύω της Εκκλησίας, που γράφτηκε σύντομα αφότου ιδρύθηκε η πρώτη Εκκλησία της Σαηεντολογίας στην Καλιφόρνια τον Φεβρουάριο του 1954, δηλώνει: «Ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν αναφαίρετο δικαίωμα να συγκροτούν, να επιλέγουν, να βοηθούν ή να στηρίζουν δικές τους οργανώσεις , εκκλησίες και κυβερνήσεις». Την ίδια χρονιά, το 1954, ο Ιδρυτής της Σαηεντολογίας, Λ. Ρον Χάμπαρντ, εξέδωσε τον Κώδικα του Σαηεντολόγου για να παρέχει στα μέλη της νέας εκκλησίας κατευθυντήριες γραμμές στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δικαιοσύνη μέσω ενεργειών κοινωνικής αναμόρφωσης. Ο Κώδικας δεσμεύει κάθε Σαηεντολόγο «Να υποστηρίζει την ελευθερία της θρησκείας».
Δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική ελευθερία χωρίς υπευθυνότητα. Ως εκ τούτου, η Εκκλησία υποστηρίζει ότι οι θρησκευτικοί οργανισμοί έχουν το δικαίωμα και το καθήκον να συμμετάσχουν σε έργα που ωφελούν την κοινωνία. Πράγματι, ο Λ. Ρον Χάμπαρντ υποστήριζε ότι η μείωση της επιρροής της θρησκείας προμηνύει την επιδείνωση του πολιτιστικού επιπέδου του πολιτισμού:
«Όταν η θρησκεία δεν ασκεί ή έχει πάψει να ασκεί επιρροή σε μια κοινωνία, όλο το βάρος για την τήρηση των δημοσίων ηθών και την καταπολέμηση του εγκλήματος και της μισαλλοδοξίας πέφτει στους ώμους της πολιτείας», έγραψε. «Μετά αναγκάζεται να καταφύγει στην τιμωρία και στην αστυνόμευση. Ωστόσο, αυτό οδηγεί στην αποτυχία επειδή τα ήθη, η ακεραιότητα και ο αυτοσεβασμός, που δεν ενυπάρχουν ήδη στο άτομο, δεν μπορούν να του επιβληθούν με επιτυχία. Μόνο με πνευματική επίγνωση και εμφύσηση της πνευματικής αξίας αυτών των γνωρισμάτων μπορούν αυτά να λάβουν χώρα. Πρέπει να υπάρχει περισσότερη λογική και μεγαλύτερο συναισθηματικό κίνητρο από απειλή σωματικής τιμωρίας, για να έχει κανείς χρηστά ήθη, κ.λπ.».
Η υπεράσπιση της θρησκευτικής ελευθερίας από την Εκκλησία της Σαηεντολογίας περιλαμβάνει την αναγνώριση ότι η ελευθερία της θρησκείας πρέπει να περιλαμβάνει την προθυμία να επιτρέπει στους άλλους να συνεχίσουν με τη θρησκεία που έχουν επιλέξει ή να αλλάξουν τη θρησκεία τους. Αυτό μπορεί να συμβεί μόνο σε μια κοινωνία που αναγνωρίζει τη διάκριση μεταξύ εκκλησίας και κράτους και όπου καμία θρησκεία δεν επιτρέπεται να υιοθετήσει έναν κυρίαρχο ρόλο στις υποθέσεις της κυβέρνησης. Στην έκδοση «Μια Διακήρυξη για τη Θρησκεία, τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και την Κοινωνία», που κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2003, η Εκκλησία διατύπωσε τους ορισμούς της θρησκευτικής ελευθερίας και την ευθύνη που θέτει αυτό το δικαίωμα σε κυβερνήσεις και συγκεκριμένα:
«Οποιοιδήποτε περιορισμοί στην ελευθερία εκδήλωσης της θρησκείας ή των πεποιθήσεων είναι δυνατόν να επιτραπούν μόνο εάν α) υπαγορεύονται από τον νόμο, β) είναι απαραίτητοι για την προστασία της δημόσιας ασφάλειας, της τάξης, της υγείας ή της ηθικής, και γ) χρησιμοποιούν τα λιγότερο περιοριστικά μέτρα που είναι απαραίτητα για να εξασφαλιστεί ότι εφαρμόζονται με τρόπο που δεν παραβλάπτει ατομικά και συλλογικά δικαιώματα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Τα Κράτη πρέπει να μην κάνουν κατάχρηση της επιβολής του νόμου ή της κανονιστικής εξουσίας για να δικαιολογήσουν τις ενέργειες που άμεσα ή έμμεσα παραβιάζουν θρησκευτικές πεποιθήσεις ή πρακτικές. Κάθε απόπειρα με το πρόσχημα της επιβολής του νόμου να ασκηθεί δίωξη ατόμων ή ομάδων που ασκούν τη θρησκεία τους συνιστά αιρετική δίκη που παραβιάζει τις θεμελιώδεις ελευθερίες».
Αυτές οι επιβεβαιώσεις προκύπτουν από τις εμπειρίες της Εκκλησίας, καθώς και τις παρατηρήσεις της για τα δεινά που αντιμετώπισαν άλλες θρησκευτικές οργανώσεις καθ’ όλη την ιστορία. Σήμερα οι κυβερνήσεις πολλών χωρών αναγνωρίζουν επίσημα τη Σαηεντολογία ως θρησκεία. Η θρησκευτική της φύση έχει επιβεβαιωθεί σε εκατοντάδες διοικητικές και δικαστικές αποφάσεις σε χώρες ανά τον κόσμο. Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι. Τον πρώτο καιρό λειτουργίας της η Εκκλησία της Σαηεντολογίας βίωσε την άγρια εχθρότητα ανθρώπων με επενδυμένα συμφέροντα, οι οποίοι αντιλήφθηκαν την εμφάνιση μιας νέας θρησκείας που προσφέρει λύσεις στα προβλήματα της ζωής ως απειλή, κατά κάποιον τρόπο, στις δικές τους δραστηριότητες. Έτσι, η Εκκλησία αναγκάστηκε να αγωνιστεί για να κερδίσει το δικαίωμα της θρησκευτικής της ελευθερίας. Κάνοντάς το αυτό, η Εκκλησία υπερασπίστηκε τα δικαιώματα όλων των θρησκειών και οι νίκες της έχουν χαράξει ένα μονοπάτι που και άλλες θρησκείες μπόρεσαν να ακολουθήσουν.
Η ελευθερία της θρησκείας, φυσικά, διατυπώνεται στο πλαίσιο των εθνικών συνταγμάτων κάθε δημοκρατικού έθνους, καθώς και σε πολλά διεθνή κείμενα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αλλά χρειάζεται κάτι περισσότερο από μια γραπτή επικύρωση. Τον Ιανουάριο του 2004, στην αναφορά του προς την εξηκοστή συνεδρία της Επιτροπής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, ο Ειδικός Εισηγητής για την Ελευθερία της Θρησκείας και της Πίστης τόνισε ότι «... σε πολλές περιπτώσεις, κάποια Κράτη δεν έχουν ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις τους στα ανθρώπινα δικαιώματα αναφορικά με την ελευθερία της θρησκείας» και τόνισε ότι οι υποχρεώσεις αυτές «δεν περιορίζονται στην αρνητική υποχρέωση να μην παραβιάζουν το δικαίωμα της ελευθερίας της θρησκείας ή των πεποιθήσεων· περιλαμβάνουν επίσης τη θετική υποχρέωση να προστατεύουν τα άτομα υπό τη δικαιοδοσία τους από παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που διαπράττονται από μη κρατικούς φορείς ή οντότητες».
Σε αυτή την εποχή των διηπειρωτικών ταξιδιών και ακαριαίων διεθνών επικοινωνιών, οι πολυπολιτισμικές και πολυθρησκευτικές κοινωνίες πρέπει να είναι το πεπρωμένο μας. Θρησκευτικές, φυλετικές και εθνοτικές ομάδες πρέπει να μάθουν να σέβονται ο ένας τον άλλο και να ζουν με ειρήνη και φιλία. Ο ρόλος των θρησκευτικών οργανισμών είναι να παρεμβαίνουν όπου εμφανίζεται διχασμός, για να συμβάλλουν στο γεφύρωμα ανάμεσα σε εμπόδια και να επιλύουν τις διενέξεις. Είναι μια ευθύνη που η Εκκλησία της Σαηεντολογίας παίρνει στα σοβαρά και έχει προσπαθήσει να εκπληρώσει από την ίδρυσή της.
Περαιτέρω Πηγές προς Επίτευξη Θρησκευτικής Ελευθερίας
Παρακάτω ακολουθεί μια σύνοψη των διεθνών προτύπων ανθρωπίνων δικαιωμάτων σχετικά με την ελευθερία της θρησκείας όπως διατυπώθηκε σε εκδόσεις του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), του Κοινοβουλίου Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Επιτροπής των ΗΠΑ για τη Διεθνή Θρησκευτική Ελευθερία.
Κατευθυντήριες Γραμμές για τη Νομική Προσωπικότητα των Θρησκευτικών Κοινοτήτων ή Κοινοτήτων Πίστης.
Εκδότης: Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ)
Ημερομηνία: 4 Φεβρουαρίου 2015
Κατευθυντήριες Γραμμές για Αναθεώρηση της Νομοθεσίας που Σχετίζεται με τη Θρησκεία ή την Πίστη
Εκδότης: Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ)
Ημερομηνία: 28 Σεπτεμβρίου 2004
Ελευθερία της Θρησκείας ή των Πεποιθήσεων: Νομοθεσία που Επηρεάζει τη Διάρθρωση Θρησκευτικών Κοινοτήτων
Εκδότης: Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ)
Ημερομηνία: 16 Σεπτεμβρίου 1999
Κατευθυντήριες Γραμμές της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Προώθηση και την Προστασία της Θρησκείας ή των Πεποιθήσεων
Εκδότης: Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ)
Ημερομηνία: 24 Ιουνίου 2013