IV. ΣΥΜΠEΡΑΣΜΑ

Η πιο πάνω ανάλυση δείχνει ότι οι επτά διαστάσεις της θρησκείας που προσδιορίστηκαν από τον Smart, είναι όλες παρούσες στη Σαηεντολογία. Δείχνει επίσης ότι, παρόλο που η Σαηεντολογία έχει τα δικά της ξεχωριστά χαρακτηριστικά, πολλές από τις πεποιθήσεις και πρακτικές της είναι παρόμοιες ή ανάλογες με αυτές που βρίσκονται σε μια ή σε περισσότερες άλλες αναγνωρισμένες θρησκείες.

Δείχνει επίσης ότι, παρόλο που η Σαηεντολογία έχει τα δικά της ξεχωριστά χαρακτηριστικά, πολλές από τις πεποιθήσεις και πρακτικές της είναι παρόμοιες ή ανάλογες με αυτές που βρίσκονται σε μια ή σε περισσότερες άλλες αναγνωρισμένες θρησκείες.

Το ερώτημα για το αν η Σαηεντολογία είναι θρησκεία έχει επίσης εξεταστεί από το Ανώτατο Δικαστήριο της Αυστραλίας (Η Εκκλησία της Νέας Πίστης εναντίον του Επιτρόπου για τον Φόρο επί της Μισθοδοσίας, Περιοδικό των Νόμων της Αυστραλίας, Έκθεση 57 [1983]: σελ. 785 και επόμενες). Η ομόφωνη γνώμη αυτού του δικαστηρίου ήταν ότι η Σαηεντολογία είναι θρησκεία. Με την απόφασή τους σ’ αυτή τη συγκεκριμένη υπόθεση, οι δικαστές του ανώτατου δικαστηρίου Μέισον και Μπρέναν χρησιμοποίησαν δύο κριτήρια για τις θρησκείες: «(i) την πίστη σε ένα υπερφυσικό Ον, Πράγμα ή Αρχή και (ii) την αποδοχή κανόνων συμπεριφοράς, προκειμένου να δώσουν συνέπεια σ’ αυτή την πίστη» (Περιοδικό των Νόμων της Αυστραλίας, Έκθεση 57 [1983]: σελ. 785). Οι δικαστές Γουίλσον και Ντιάν χρησιμοποίησαν τέσσερα κριτήρια ως βοηθήματα για τον καθορισμό του κατά πόσο ένα συγκεκριμένο σύστημα ιδεών και πρακτικών αποτελεί θρησκεία:

(i) ότι η συγκεκριμένη συλλογή ιδεών και/ή πρακτικών περιλαμβάνει πίστη στο υπερφυσικό, δηλαδή, πίστη ότι η πραγματικότητα εκτείνεται πέρα από αυτό που θα μπορούσε κανείς να αντιληφθεί με τις αισθήσεις, (ii) ότι οι ιδέες σχετίζονται με τη φύση του ανθρώπου και τη θέση του στο σύμπαν και τη σχέση του με υπερφυσικά πράγματα, (iii) ότι οι ιδέες έγιναν αποδεκτές από οπαδούς ως απαίτησή τους ή ενθάρρυνσή τους να ακολουθήσουν ιδιαίτερα πρότυπα ή κώδικες συμπεριφοράς ή να συμμετέχουν σε συγκεκριμένες πρακτικές που έχουν υπερφυσική έννοια, (iv) ότι, όσο χαλαρά δεμένοι και όσο κι αν ποικίλλουν οι πεποιθήσεις και οι πρακτικές των υποστηρικτών, αποτελούν μια αναγνωρίσιμη ομάδα ή αναγνωρίσιμες ομάδες. (Περιοδικό των Νόμων της Αυστραλίας, Έκθεση 57 [1983]: σελ. 785).

Ένας ή περισσότεροι από τους δικαστές σ’ αυτή την υπόθεση έλαβαν υπόψη συγκεκριμένα το γεγονός ότι έχουν υπάρξει προσθήκες στις πεποιθήσεις και πρακτικές της Σαηεντολογίας από την πρώτη φορά που δημιουργήθηκε, ότι η Σαηεντολογία δεν επιμένει οι οπαδοί της να απορρίψουν άλλες θρησκευτικές διασυνδέσεις, και ότι δίνεται μια ισχυρή εμπορική έμφαση στις πρακτικές της Σαηεντολογία. Οι δικαστές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κανένα απ’ αυτά τα γεγονότα δεν αποκλείει τη Σαηεντολογία να αναγνωριστεί ως θρησκεία. Πράγματι, παρόμοιες δηλώσεις θα μπορούσαν να γίνουν για κάποιες άλλες αναγνωρισμένες θρησκείες σε διάφορες στιγμές στην ιστορία τους.

Για τους λόγους που αναφέρονται στην προηγούμενη ανάλυση, θεωρώ ότι η Σαηεντολογία δικαίως θεωρείται θρησκεία. Πέρα από το γεγονός ότι έχει τα βασικά γενικά χαρακτηριστικά που χαρακτηρίζουν τις αναγνωρισμένες θρησκείες, έχει τη δική της ιδιομορφία: συγκεκριμένες πεποιθήσεις και πρακτικές που την προσδιορίζουν ως διαφορετική θρησκεία παρά ως μη-θρησκεία.

Alan W.Black
24 Ιανουαρίου 1996

ΚΑΝΤΕ ΛΗΨΗ ΤΗΣ ΛΕΥΚΗΣ ΒΙΒΛΟΥ