Η ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
και
ΤΑ ΝΕΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ

Με το πέρασμα του χρόνου, τα νέα θρησκευτικά κινήματα τείνουν να αποκτήσουν μεγαλύτερη κοινωνική αποδοχή. Οι αιρέσεις και τα κινήματα που ήταν νέα, έναν ή περισσότερο από έναν αιώνα πριν −οι Αντβεντιστές της Εβδόμης Ημέρας, οι Μορμόνοι, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά και άλλοι− έγιναν γνωστοί και λιγότερο ή περισσότερο αποδεκτοί. Παρόλο που συχνά παραμένουν τα θύματα της κοινωνικής χλεύης, τους επιτρέπεται όλο και περισσότερο να λειτουργούν με τον δικό τους τρόπο. Όμως οι διακρίσεις και οι εναντιώσεις παραμένουν, εστιάζοντας, όπως και πριν, στους νέους αναδυόμενους θρησκευτικούς οργανισμούς. Τις τελευταίες πέντε δεκαετίες, ο αριθμός των νέων θρησκειών στις δυτικές κοινωνίες έχει αυξηθεί θεαματικά. Κάποιες έλκουν την καταγωγή τους από τις κύριες θρησκείες της Ανατολής και άλλες αναδύονται από την επαναξιολόγηση ετερόκλητων στοιχείων από διάφορες θρησκευτικές παραδόσεις. Ωστόσο, άλλες έχουν προκύψει από τις παραδοσιακές θρησκείες των αυτοχθόνων ή ισχυρίζονται ότι είναι σύγχρονες ανασυνθέσεις του αρχαίου παγανισμού. Άλλες, πάλι, εμφανίζονται ως πνευματική αντίδραση στις προόδους των φυσικών επιστημών, της τεχνολογίας επικοινωνιών και των διάφορων μορφών ψυχικής θεραπείας. Πολλοί επιδιώκουν να αφυπνίσουν και να απελευθερώσουν το ανθρώπινο δυναμικό και να προάγουν μια πνευματική διάσταση αντί για την όλο και πιο διογκούμενη κοσμική εμπειρία του ανθρώπου στη σύγχρονη κοινωνία. Ομόφωνα οι μελετητές σε αυτό το πεδίο δίνουν έμφαση στην ποικιλομορφία αυτών των νέων κινημάτων, τα περισσότερα από τα οποία έχουν ως κοινό μόνο το γεγονός ότι εμφανίστηκαν ταυτόχρονα. Παρ’ όλα αυτά, αυτό που είναι προφανές είναι η τάση, έκδηλη στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και στις δηλώσεις σχετικά με το θέμα από τα δημόσια πρόσωπα, να ομαδοποιούνται όλα τα νέα θρησκευτικά κινήματα, σαν να ακολουθούν ένα συγκεκριμένο στερεότυπο. Το γεγονός ότι αυτή η προδιάθεση είναι από μόνη της επιζήμια για τη δίκαιη μεταχείριση των νέων θρησκειών είναι φανερό. Όταν −καλώς ή κακώς− ένα κίνημα κατηγορείται ανοιχτά για πράξεις ή συμπεριφορές αντίθετες προς το κοινό καλό, ο ισχυρισμός τείνει εύκολα να μεταβιβαστεί σε όλα αυτά τα κινήματα όσον αφορά τις συγκεκριμένες απόψεις και δραστηριότητες, για τις οποίες το κοινό γενικά δεν είναι καλά πληροφορημένο. Καθώς αυτά τα κινήματα είναι ελάχιστα γνωστά, οι παρανοήσεις, οι διαδόσεις, τα μυθεύματα και οι συκοφαντίες εύκολα συσσωρεύονται συνδεόμενα με τη φήμη τους. Επειδή ο τρόπος με τον οποίο τα ίδια τα ΜΜΕ λειτουργούν, όταν γίνει ένας ισχυρισμός, τείνει να ανακυκλώνεται, καθώς οι δημοσιογράφοι, που συχνά βασίζονται σε προηγούμενες αναφορές των μέσων ενημέρωσης, είτε έχει αποδειχθεί κάτι είτε όχι, επαναλαμβάνουν μια γνωστή ιστορία κι έτσι παράγουν αυτό που οι κοινωνιολόγοι έχουν ονομάσει «αρνητικά, συνοπτικά γεγονότα».