Τόσο η ισλαμική φιλοσοφία όσο και η φιλοσοφία της Σαηεντολογίας συμφωνούν ότι ο άνθρωπος αποτελείται από το πνεύμα, την ψυχή και το σώμα.
Ο Αλάμαχ Σαΐντ Μοχάμεντ Χουσέιν Ταμπατάμπαϊ εξήγησε τη θέση του Ισλάμ καλύτερα ως εξής:
Εκείνοι που είναι εξοικειωμένοι σε κάποιο βαθμό με τις ισλαμικές επιστήμες γνωρίζουν ότι μέσα στις διδαχές του Ιερού Βιβλίου και στις παραδόσεις του Προφήτη γίνονται πολλές αναφορές σχετικά με το πνεύμα και το σώμα, ή την ψυχή και το σώμα. Παρόλο που είναι σχετικά εύκολο να συλλάβει κανείς την έννοια του σώματος και αυτού του πράγματος που είναι υλικό, ή αυτών των πραγμάτων που μπορούν να γίνουν γνωστά με τις αισθήσεις, η σύλληψη της έννοιας του πνεύματος και της ψυχής είναι δύσκολη και περίπλοκη.
Οι άνθρωποι που επιδίδονται σε πνευματικές συζητήσεις, όπως οι θεολόγοι και οι φιλόσοφοι, αλλά και οι Σιίτες και οι Σουνίτες εξίσου, έχουν παρουσιάσει διαφορετικές απόψεις σχετικά με την πραγματικότητα του πνεύματος (ρα). Παρ’ όλα αυτά, αυτό που είναι βέβαιο σε κάποιο βαθμό είναι ότι το Ισλάμ θεωρεί ότι το πνεύμα και το σώμα είναι δύο πραγματικότητες αντίθετες μεταξύ τους. Το σώμα μέσω του θανάτου χάνει τα χαρακτηριστικά της ζωής και σταδιακά αποσυντίθεται, αλλά δε συμβαίνει το ίδιο με το πνεύμα. Για την ακρίβεια, η ζωή κατ’ αρχήν και όσον αφορά την προέλευσή της ανήκει στο πνεύμα. Όταν το πνεύμα συνδέεται με το σώμα, το σώμα αντλεί επίσης ζωή από το πνεύμα και όταν το πνεύμα αποχωρίζεται από το σώμα και αποκόπτει τον δεσμό του με το σώμα –η εκδήλωση που ονομάζεται θάνατος–, το σώμα παύει να λειτουργεί ενώ το πνεύμα συνεχίζει να ζει.
Ο Λ. Ρον Χάμπαρντ περιγράφει τα μέρη του ανθρώπου στο βιβλίο Σαηεντολογία: Τα Βασικά Στοιχεία της Σκέψης ως εξής:
Ο Άνθρωπος μπορεί να διαιρεθεί σε τρία μέρη.
Το πρώτο απ’ αυτά είναι το πνεύμα, που στη Σαηεντολογία
Το δεύτερο απ’ αυτά τα μέρη είναι η ΔΙAΝΟΙΑ.
Το τρίτο απ’ αυτά τα μέρη είναι το ΣΩΜΑ.
Συνεχίζει:
Αυτά τα τρία Μέρη του Ανθρώπου –ο θήταν, η διάνοια και το σώμα– αποτελούν το καθένα τους ξεχωριστό αντικείμενο μελέτης, αλλά επηρεάζουν αισθητά και συνεχώς το ένα το άλλο. Μεταξύ των τριών, η ανώτερη οντότητα είναι ο θήταν. Κι αυτό, επειδή χωρίς τον θήταν δε θα υπήρχε ούτε διάνοια ούτε ζωντάνια στο σώμα. Ενώ χωρίς σώμα ή διάνοια εξακολουθεί να υπάρχει ζωντάνια και ζωή στον θήταν.
Ο θήταν είναι το άτομο. Είσαι ΕΣΥ μέσα σ’ ένα σώμα.
Από την άποψη της Σαηεντολογίας ο θήταν ζει μετά τον θάνατο, καθώς ο θήταν είναι αθάνατος. Μπορεί κάποιος να δει ότι αυτό συμβαδίζει πάρα πολύ με το πιστεύω του Ισλάμ για το πνεύμα.
Μια υπο-μελέτη της Σαηεντολογίας είναι η Διανοητική. Η Διανοητική ξεκίνησε για πρώτη φορά ως η μελέτη της διάνοιας, αλλά αργότερα, καθώς αυτή η μελέτη αναπτύχθηκε περαιτέρω, επαναπροσδιορίστηκε ως η μελέτη τού «Τι κάνει η ψυχή στο σώμα». Παρομοίως, η Σαηεντολογία επαναπροσδιορίστηκε περαιτέρω ως «Η µελέτη και η ενασχόληση με το πνεύμα σε σχέση µε το ίδιο, τα σύµπαντα και την υπόλοιπη ζωή».
Από την άποψη της Σαηεντολογίας ο θήταν ζει μετά τον θάνατο, καθώς ο θήταν είναι αθάνατος. Μπορεί κάποιος να δει ότι αυτό συμβαδίζει πάρα πολύ με το πιστεύω του Ισλάμ για το πνεύμα.
Οι ομοιότητες τονίζονται περαιτέρω μέσα από την εξής δήλωση του Λ. Ρον Χάμπαρντ: «Ωστόσο, όσο οι μελέτες προχωρούσαν, γινόταν όλο και πιο φανερό ότι η ανώτερη δραστηριότητα της ζωής είναι εκείνη του θήταν και πως, όταν απουσιάζει το πνεύμα, δεν υπάρχει πια ζωή».
Έτσι, μπορεί κανείς να δει ότι αυτό που ονομάζεται πνεύμα, ψυχή και σώμα, καθώς και η ζωή και ο θάνατος, έχουν πολλά κοινά σημεία μεταξύ των φιλοσοφιών του Ισλάμ και της Σαηεντολογίας.
