ΑΥΣΤΗΡΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΩΝ

Αντίθετα με το άνευ όρων και απόλυτο δικαίωμα του ατόμου να υποστηρίζει μια θρησκεία ή πεποίθηση, η ελευθερία του ατόμου να εκδηλώνει τη θρησκεία ή τις πεποιθήσεις του μέσα από τη λατρεία, την τήρηση, την πρακτική και τη διδασκαλία μπορεί να υπόκειται σε περιορισμούς από το κράτος, αλλά «μόνο αναφορικά με περιορισμούς που καθορίζονται από τον νόμο και είναι απαραίτητοι για την προστασία της δημόσιας ασφάλειας, της τάξης, της υγείας ή της ηθικής ή των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων».[38] Περιορισμοί για οποιονδήποτε άλλο λόγο, όπως είναι η εθνική ασφάλεια, απαγορεύονται.

Αυτοί οι περιορισμοί ερμηνεύονται αυστηρά βάσει σχολαστικών διεθνών προτύπων. Τα κράτη πρέπει να ενεργούν βάσει της υποχρέωσης που έχουν να προστατεύουν το εγγυημένο δικαίωμα για θρησκευτική ελευθερία, περιλαμβανομένου του δικαιώματος της ισότητας και της κατάργησης των διακρίσεων. Οι περιορισμοί που επιβάλλονται πρέπει να καθορίζονται βάσει νόμου και δεν πρέπει να εφαρμόζονται κατά τρόπο που υπονομεύει το δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας.

Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, έχουν δώσει οδηγίες στους αξιωματούχους «να παραμένουν ουδέτεροι και αμερόληπτοι» σε θρησκευτικά ζητήματα και έχουν επιδείξει απροθυμία να δεχτούν τους οποιουσδήποτε περιορισμούς στη θρησκεία, εξετάζοντας «εξονυχιστικά» τα οποιαδήποτε αμφισβητούμενα μέτρα.[39] Οι περιορισμοί μπορεί να εφαρμόζονται μόνο για τους σκοπούς για τους οποίους έχουν σχεδιαστεί· πρέπει να σχετίζονται άμεσα και κατ’ αναλογία με τις ειδικές ανάγκες τις οποίες έχουν σχεδιαστεί να αντιμετωπίσουν. Οι περιορισμοί δεν μπορούν να επιβληθούν για μεροληπτικούς σκοπούς ή να εφαρμόζονται με διακρίσεις. Οι περιορισμοί στην ελευθερία εκδήλωσης μιας θρησκείας ή πεποιθήσεων για τον σκοπό της προστασίας των ηθών πρέπει να βασίζονται σε αρχές που δεν προέρχονται αποκλειστικά από μία και μόνο παράδοση. [40]

[38]Διεθνές Σύμφωνο για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα, Άρθρο 18 (3), Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Άρθρο 9 (2).

[39] Μανουσάκης και Άλλοι εναντίον Ελλάδας, (59/1995/565/651), στις 26 Σεπτεμβρίου 1996, ¶ 44, Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, Γενικό Σχόλιο 22, ¶ 8.

[40] Επιτροπή Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Γενικό σχόλιο 22, ¶ 8, Μητροπολιτική Εκκλησία της Βεσσαραβίας και άλλοι εναντίον Μολδαβίας (Παράρτ. 45701), 2001.

XVII. Αυξανόμενη Κοινωνική Εχθρότητα Εναντίον της Θρησκείας στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης
ΚΑΝΤΕ ΛΗΨΗ ΤΟΥ PDF